ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ blog ေလးကို ကၽြန္ေတာ္သိသမွ် တတ္သမွ် ဖတ္မိ၊မွတ္မိသမွ်

ကိုအားလံုးကိုမွ်ေ၀လိုတဲ့ ဆႏၵေလးနဲ႕လုပ္ျဖစ္တာပါ.
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ post မွာ သုတ၊ရသ၊ ပညာႏွင့္ စာပေဒသာဆိုျပီး(၄)ပိုင္း ခြဲထားပါတယ္.
သုတမွာ သိမွတ္ဖြယ္ရာအျဖာျဖာကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္.
ရသမွာေတာ့ ခံစားမႈ တစံုတရာေပးစြမ္းႏိုင္မဲ့ စာေတြကဗ်ာေတြေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္.
ပညာမွာေတာ့ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ေတြကိုေဖာ္ျပထားျပီး
စာပေဒသာမွာေတာ့ ဟာသ၊ေဗဒင္ စတဲ့ ကဏၳ စံုကို ေဖာ္ျပထားမွာပါ.

ဆရာၾကီး မင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ 'စု၊တု၊ျပဴ' မူအတိုင္း စု ေဆာင္းထားသမွ်
တျခားသူမ်ားရဲ႕စာမ်ားႏွင့္ သူတို႔ရဲ႕ စာေတြကို အတု ယူျပီး ကိုယ္တိုင္ျပဳ စုထားတဲ့စာေတြအစံုပါ၀င္မွာပါ.
တျခားသူမ်ားရဲ႕ စာေတြကိုေဖာ္ျပတဲ့အခါ မူရင္းေရးသူအမည္သိလွ်င္
ေဖာ္ျပျပီး မသိခဲ့ရင္ေတာ့ 'ဖတ္မိသမွ်၊မွတ္မိသမွ်'လို႕ပဲေရးေပးထားပါမယ္.
မူရင္းေရးသူအမည္သိလွ်င္လည္းေျပာေပးၾကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္

၀င္ေရာက္ဖတ္ရႈေသာသူငယ္ခ်င္းမ်ား စာေပေရာင္းရင္းမ်ား အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္
၀င္းသုမြန္
(ၾကိဳက္တာေတြ႕ရင္ ကူးယူႏိုင္ပါသည္။ဖတ္ျဖစ္ဖို႕သာလိုရင္းပါ)

Wednesday, May 18, 2011

လွခ်င္တဲ့ သမီးကေလးမ်ားသို႔(အေမ လူထုေဒၚအမာ)



လွခ်င္တဲ့ သမီးကေလးမ်ားသို႔
ျပင္ဦးလြင္မွာ အနားယူေနရေတာ့ အားေနတဲ့အခ်ိန္မွာတီဗီြကလာတဲ့ အေနာက္က ရုပ္ရွင္ကားေတြကို တစ္ခါတေလ ဝင္ႀကည့္မိတယ္။
ႀကည္တဲ့အခါ ပစ္ခတ္ေနတာေတြကလည္း မ်ားမွမ်ား၊ အဲဒီလို ပစ္ခတ္တာေတြမဟုတ္ျပန္ေတာ့လည္း ေယာကၤ်ားနဲ႔မိန္းမ ေတြ႔ခန္းေတြ၊ အဲဒါေတြကလည္း။ေတာ္ရံုမဟုတ္ဘူး၊ ေရခ်ိဳးကန္ထဲမွာလည္း ပါရဲ႕၊ အိပ္ရေပၚမွာလညး္ပါရဲ႕၊ျပီးေတာ့ ေတြ႔ေနလိုက္ႀကတာက အေမတို႕ အဘြားႀကီးေတြအေနနဲ႔ ႀကည့္ရတာစိတ္ဆင္းရဲစရာႀကီးကိုးလူမ်ိဳးစံု ဝင္ႀကထြက္ႀကတဲ့စားေသာက္ဆုိင္လုိေနရာမ်ိဳးေတြ၊ ကပြဲခန္းေတြျပျပန္ေတာ့လည္း မိန္းကေလးေတြ ကျပေနႀကရတာမွာ ဝတ္စားထားရတာက ခႏၶာကိုယ္ကို ဖံုးတယ္ဆုိရံု၊ အထက္ကလည္း
ရင္သားေလး ႏွစ္ခုကာရံု၊ ေအာက္ကလည္း လက္တစ္ဝါးစာေလာက္ကာျပီးေတာ့လႈပ္ရွားကျပရတာကလည္း ေျပာဝံ့စရာမရွိဘူး။ အဲဒီေတာ့ အေမက ေႀသာ္သူတို႔နုိင္ငံေတြမွာ မိန္းကေလးေတြ ဝမ္းေရးအတြက္ ရွာေဖြစားေသာက္ရပံုကလည္း စိတ္ဆင္းရဲစရာ ေကာင္းလွပါကလား။ သနားပါတယ္ သူတို႔ဘဝ လို႔ ေအာက္ေမ့မိတယ္။ ဒါနဲ႔ ရန္ကုန္ကလာတဲ့ မိတ္ေဆြနဲ႔ ခုေခတ္မိန္းကေလးေတြ
ဝတ္ႀကစားႀကတာနဲ႔ ပက္သက္လုိ႔ ေျပာမိေတာ့ အဲဒီမိတ္ေဆြက ရန္ကုန္မွာ မိန္းကေလးတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ခါးေပၚမွာ ထဘီမရွိေတာ့ဘဲ ေဘာင္းဘီအတို၊ မတုိမရွည္နဲ႔ေဘာင္းဘီအရွည္ ဝတ္တဲ့လူက ဝတ္တယ္၊ စကတ္ဆိုျပီး ၂ ကြဲ ၃ ကြဲ အတုိကြဲအရွည္ကြဲေတြကို ဝတ္တဲ့လူက ဝတ္တယ္။ အဲဒါထက္ အခုျမင္ရတဲ့ ရုပ္ရွင္ထဲက မိန္းကေလးေတြလိုပဲ အကႌ်တုိနဲ႔ ခ်က္ေဖာ္ဝတ္တဲ့ ကေလးမမ်ိဳး
တစ္ေယာက္တေလေတာင္ေပၚေနျပီ။ အဲဒီခ်က္ေဖာ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြက ခ်က္မွာ ေက်ာက္မ်က္ရတနာလည္း ကပ္ထားဆင္ထားသတဲ့ လို႔ အင္မတန္ဆန္းတဲ့ သတင္းကို ေျပာျပေတာ့ အေမက ဘုရားတမိတယ္။အေမတုိ႔ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြရဲ႕ ခါးေပၚမွာ ထဘီေလးေတာ့
လုံလုံျခံဳျခံဳ ရွိိေစခ်င္ေသးတယ္လို႔ ေျပာေန ေရးေနေပမယ့္ မိန္းကေလးေတြဒူးေပၚေပါင္ေပၚျဖစ္ေအာင္ ဝတ္စားေနႀကတဲ့ အကြဲေတြအခြဲေတြကို မေတာ္ပါဘူးလို႔ ေရးတဲ့ေျပာတဲ့လူက နည္းျပီး မဂၢဇင္း တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ ဂ်ာနယ္မ်ားကမိန္းကေလးေတြရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ျပင္ပံု အသစ္အဆန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေဖာ္ျပေရးသား အားေပးေနႀကတာက အမ်ားသားကိုး။
မဂၢဇင္း ဂ်ာနယ္ေတြသာမက ရုပ္ျမင္သံႀကားေတြမွာကလည္းႀကည့္လိုက္ရင္ အတုခုိးမွားစရာေတြကိုသာ အားေပးအားေျမွာက္ျပဳေနတဲ့
ျပကြက္ေတြကို ျမင္ရတယ္။ လူဆုိတာ ျမင္ဖန္မ်ားေတာ့ ငယ္သတဲ့၊နမ္းဖန္မ်ားေတာ့ ျပယ္သတဲ့
အဲဒီေတာ့ အေမက စကားရိုင္းရိုင္းနဲ႔ ေမးခ်င္လာတယ္။ လူဟာ ရွိတာကို ေဖာ္တာ၊ မဖံုးေတာ့တာက ယဥ္ေက်းတာလား၊ ဖံုးတာက ယဥ္ေက်းတာလားလို႔။


အဲဒီေတာ့ တခ်ိဳ႕က အေမရယ္ လူဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ ေကာင္းနုိးရာရာကို လုပ္ႀကတာပါ။ လူငယ္ေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြကို
လစ္လ်ဴရႈလိုက္ပါေတာ့လို႔။ ဒါလည္း သူတုိ႔အေနနဲ႔ ဆုိရင္ ဟုတ္တာေပါ့ေလ။ သူတုိ႔နဲ႔ အေမနဲ႔က ေခတ္ခ်င္းကြာဟမႈက ရွိေနတာကိုး။
အနို႔ေပမယ့္ ကေန႔ အေနာက္ကလာတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြကို ႀကည့္တဲ့အခါ အမ်ိဳးသားေတြက အားလံုးလံုလံုျခံဳျခံဳ ေဘာငး္ဘီရွည္နဲ႔ ကုတ္အကႌ်ဝတ္လို႔ မိန္းကေလးေတြကေတာ့ နည္းပညာမ်ိဳးစံုသံုး လွနုိ္းရာရာ အဆင္အျပင္အမ်ိဳးမ်ိဳး
စိတ္ကူးရသေလာက္ ထည့္ျပီး ရိွတာကို ေဖာ္နုိင္သမွ်ေပၚေအာင္ ေဖာ္လွစ္ျပသေနႀကရတယ္။


အဲဒါဟာ က်ားမ တန္းတူရွိေသးရဲ႕လား။ မိန္းမေတြရဲ႕ဘဝ က်ားေတြကို ဆြဲေဆာင္နုိင္မႈအတြက္ တစ္သက္လံုး ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ေနရတာလား၊ လူ႔ဘဝ လူ႔တာဝန္ေတြကို ထမ္းရြက္ဖို႔ မႀကိဳးစားရေတာ့ဘူးလားလို႔ ေအာက္ေမ့မလာရဘူးလားကြယ္။ မိန္းမေတြရဲ႕ အဆံုးစြန္ေသာ အားထုတ္လုပ္ေဆာင္ရခ်က္က ေယာက်ားေတြအတြက္ ဆိုတာပဲလား။ တျခား ဘာမွ
အဖိုးတန္တဲ့အလုပ္ မလုပ္နုိင္ေတာ့ဘူးလား၊ အေမရယ္ ဒီလိုဆုိရင္ တခ်ိဳ႕နုိင္ငံေတြက အမ်ိဳးသမီးေတြကို
တစ္ကိုယ္လံုးဘာမွ လူမျမင္ရေအာင္ အဝတ္ႀကီး ေျခဆံုးေခါင္းဖ်ား ဖံုးေနရတာမ်ိဳးကိုေကာ အေမ ဘယ္လိုသေဘာရပါသလဲလို႔ ေမးလာရင္….အဲဒါဟာ မိန္းမကို အိမ္ေမြးတိရစာၦန္တစ္ေကာင္ေလာက္တန္ဖိုးထားတဲ့သေဘာ၊ မိန္းမကို လူ႔အခြင့္အေရး တစ္မူးသားမွ
မေပးတဲ့လုပ္ရပ္မို႔ အေမက သိပ္ရႈတ္ခ်တာေပါ့။ လင္ေယာက်ားတစ္ေယာက္ကအပိုင္ေမြးထားတဲ့ ထမင္းခ်က္ ကေလးထိန္းတဲ့ လင္ေယာက်ားအလို ျဖည့္ရတဲ့လူသာသာပဲ။ အဲဒီထက္ ဘာမွ မပိုပါဘူး။
အေမတုိ႔က မိန္းမဆုိတာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာအျပည့္ရွိတဲ့ လူသား၊ လူ႔ေလာကကို ေယာကၤ်ားေတြနဲ႔ တန္းတူရည္တူ တည္ေဆာက္ေနရတဲ့ လူသား၊ လူ႔ေလာက သာယာဝေျပာေရးအတြက္ အားလံုးနဲ႔အတူတူ တာဝန္ရွိတဲ့လူသား ျဖစ္ေစခ်င္တာပါပဲ။
ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ထက္မွလည္း မနိမ့္က်ေစခ်င္ဘူး။ တိရစာၦန္ေလာကမွာေတာ့ နိုင္သူက အနုိင္က်င့္တာေလ။
အားနည္းရင္ အရႈံုးေပးရတယ္။ အားႀကီးရင္ အနိုင္က်င့္တယ္။ တုိ႔က တိရစာၦန္ထက္အမ်ားႀကီး အဆင့္အတန္းျမင့္တာပဲဟာ။ အဲဒီေတာ့ တုိ႔အားလံုးအတြက္ လူဟာလူနဲ႔တူေအာင္ တန္ေအာင္ပဲ ျဖစ္ႀကေစခ်င္တယ္။
ကေန႔ အေမတို႔နုိင္ငံမွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနပါတယ္။ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး စသျဖင့္လုပ္ရမွာေတြက ေတာင္လိုပံုျပီး ေစာင့္ေနပါတယ္။ အဲဒီအလုပ္ေတြကို လွပေပၚလြင္ ႀကြေျမာက္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလံုးပန္းေနရတာနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္
ေငြကုန္ခံေနႀကရမွာလား၊ မိန္းကေလးေတြမွာ ဒီထက္ပိုျပီး တန္ဖိုးရွိတဲ့လုပ္ငန္းတာဝန္ေတြကို ထမ္းရြက္ဖို႔ အသင့္ျပင္ထားႀကရဦးမွာပါ။ လွေအာင္ပေအာင္၊ ေယာကၤ်ားေတြ ျမင္ရင္ ႀကိဳက္ခ်င္ ခ်စ္ခ်င္လာေအာင္ ရွိသမွ်ေဖာ္ထုတ္ျမွဴဆြယ္တယ္ဆုိတာ အလြန္ေသးသိမ္တဲ့ ယုတ္ညံ့တဲ့ စိတ္ထားပါ။ တုိ႔မိ္န္းမေတြမွာ အင္မတန္ ႀကီးေလးတဲ့တာဝန္ေတြ ထမ္းရြက္ဖုိ႔
အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။

လွလွ မလွလွ က်န္းမာဖို႔ စိတ္ေကာင္းေစတနာရွိဖို႔
အသိအျမင္ ျမင့္မားဖို႔ ငါတုိ႔ႀကိဳးစားေနရမွာပါ။
ဒါေႀကာင့္ သမီးတို႔ လွခ်င္တာဟာ ေကာင္းရဲ႕လား။
ငါ့သမီးတုိ႔ စဥ္းစားႀကပါ။

No comments:

Post a Comment